Ingrid, 43 jaar. Een laconieke en vrolijke dame van middelbare leeftijd kwam bij mij de praktijk binnen. Ze werkte al jaren in de gezondheidszorg. Door de werkdruk was ze in een burn-out terecht gekomen. Ze kon niet meer aardig reageren op collega’s of bewoners en zag veel voorvallen als iets negatiefs. Toen ze bij mij kwam, gaf ze aan dat ze goed sliep, maar desondanks weinig energie had. Ze deed trouw lichamelijke oefeningen om lenig te blijven en wandelde graag.
Ze is bekend met fibromyalgie en had in het verleden een vervelende scheiding meegemaakt. Ze heeft twee kinderen waarvan er nog één thuiswonend is. Ze had de nodige operaties achter de rug waaronder het verwijderen van haar baarmoeder. Bij mijn doorvragen tijdens de intake gaf ze de volgende klachten aan:
Ze had 4 dagen in de week last van hoofdpijn. Bij het slikken hoorde ze een waterig geluid. Soms had ze last van stijve kaken. Ze had vaak veel slijm, een soort slijmprop in de keel. Haar nek was pijnlijk en stijf. Daarnaast had ze last van brandend maagzuur en rommelende darmen. Ze had last van pijnscheuten in de bovenbenen, soms ook in haar liezen. Haar onderrug was erg pijnlijk. Soms had ze last van pijn in de billen. Ze had last van pijnlijke knieën en regelmatig vocht in de enkels. Haar lichaam voelde uitgeput aan. Haar elleboog deed vaak zeer en ze had regelmatig het gevoel van “dode zware armen”.
Na drie sessies waren er deze verschuivingen in haar klachten: Ze had geen hoofdpijn meer gehad. Haar nekklachten waren minder. Ze kwam niet meer krampachtig uit bed. Haar energie nam ook toe. Haar onderrug en bekkenrand was nog pijnlijk. Ze had nauwelijks last van stijve kaken. Af en toe hoorde ze nog dat waterige geluid in de oren bij het slikken, maar dat was heel weinig het geval. De slijmprop had ze soms alleen nog maar bij het opstaan en dit verdween gedurende de dag. Het was ook niet meer zo’n prop die ze de hele tijd moest wegslikken. Ze had intussen geen last meer gehad van haar billen. Van haar knieën was alleen haar rechterknie nog pijnlijk. Een enkele keer had ze nog een beetje vocht in de enkels, dat lag eraan of ze veel had gelopen. Maar haar enkels waren niet langer pijnlijk. Ze had verder weinig last van zware armen gehad. Het brandende maagzuur en de rommelende darmen waren volledig verdwenen.
Ze was ook inmiddels weer gestart met werken en ze merkte dat ze veel rustiger rondliep. Ze was niet meer negatief en zag de gebeurtenissen veel meer in een realistisch perspectief. Dat merkte ze niet alleen zelf op, maar haar collega’s gaven dat ook terug als compliment.
Omdat Body Stress Release geen ‘quick fix’ is, blijft ze op reguliere basis komen en verdwijnen de laatste klachten ook beetje bij beetje. Het blijft voor haar wel belangrijk dat ze goed voor zichzelf zorgt en een gezonde balans in het leven bewaakt.
Dankzij Body Stress Release voelt ze haar lichaam beter aan en ontvangt ze eerder een seintje wanneer ze wat meer tijd voor zichzelf nodig heeft.