Benen en armen
Nanda en ik zijn deze 1,5 week elkaars partners. We zijn even lang en ook de langste vrouwen van de tribe, dus we zijn bij elkaar opgeteld veel arm en veel been. Vaak ‘claimen’ we dan ook de hoogste behandelbank. Nu we elkaar releasen is dat een stuk gemakkelijker. We vinden het grappig om elkaar te releasen. Met zo’n beetje dezelfde verhoudingen is het soms net alsof je, je eigen lichaam test op bodystress.
Een volledige release
Met het toepassen van de releasepatronen voor de nek en het hoofd, zijn we in staat om een volledige release te geven aan onze partners. Wat we de komende weken nog gaan doen bij techniek is: oefenen, oefenen, nog eens oefenen en verfijnen van onze techniek. Extra patronen voor de ledematen, uitleg over het toepassen van de techniek op baby’s, kinderen. Daarnaast krijgen we de beginselen van het releasen van dieren uitgelegd. Over ongeveer een maand hebben we onze laatste examens. En dan beginnen in september onze stageweken. De tijd vliegt hier.
Unmasking: groep versus tribe
Unmasking is het opnieuw ervaren van oud zeer. Dan kan zowel een oude blessure zijn, het opnieuw krijgen van dezelfde blauwe plekken van een val van vroeger, als opnieuw een allergische reactie ervaren of emotionele pijn. Alles wat niet de kans heeft gekregen om goed te helen, kan aan de oppervlakte komen op het moment dat spierspanning loslaat. Als daarmee de druk op de zenuwbanen afneemt kunnen ze weer doorgeven aan het brein dat er iets nog niet geheeld is. Na zoveel releases achter elkaar was mijn lichaam er deze week ook aan toe om een ander tipje van de sluier op te lichten. Je lichaam houdt namelijk gewoon de score bij. Je denkt zelf dat je in controle bent met alles wat je in het hoofd bedenkt. Je voelt je goed en je kunt de wereld aan. Maar laag voor laag laat het lichaam de vastgezette stress los. Zo ook bij mij deze week. Mijn ledematen voelden na de release van donderdag letterlijk aan als jelly pudding. En dat ging vrijdag gewoon door. Mooi dacht ik, dat is in ieder geval het tegenovergestelde van spanning vasthouden in je spieren. Mijn armen begonnen zelfs een beetje te trillen. En omdat ik bekend ben met TRE ( Tension Release Exercises), liet ik mijn armen lekker trillen. Laat maar gaan dacht ik, wat het dan ook is wat ik heb vastgezet in mijn lichaam, laat het maar los. Dus ik zat dat voor mijn gevoel lekker onopvallend toe te laten terwijl ik in de klas zat. En toen werd ik ineens getriggerd door iets uit het verleden, waarvan ik zelf dacht dat ik dat al lang had verwerkt. En zonder geluid biggelden de tranen over mijn wangen. Die veegde ik onopvallend weg, het was het einde van de lesweek dus ik had het hele weekend voor de boeg om me daar zelf in te verdiepen. Maar daar kwam ik niet mee weg merkte ik die dag. Het was opgemerkt door enkele medestudenten. Dus de ene student gaf me een omhelzing. De ander kwam met tissues aan. De volgende zei met een lief Spaans accent: breath, breath. Waardoor de tranen nog harder stroomden. Een andere student masseerde zonder iets te zeggen mijn schouders terwijl ze achter mij in de auto zat. Er stroomden lieve ap berichtjes mijn telefoon binnen. Bij het tankstation stond ineens een lieve medestudent voor de autodeur knuffelde mij en gaf me een zoen. Op de parkeerplaats bij de mall zette een andere student haar auto pal voor die van mij om te vragen hoe het met mij ging. Kortom ik werd overladen met heel veel liefs. Dit is echt het verschil tussen een groep zijn of een tribe zijn. Wat een overweldigende liefdevolle ervaring. En voor iedereen die de tekst hierboven net even teveel vindt. Die het ongemakkelijk vindt om over zoveel vriendelijkheid en liefdevolle ervaringen te lezen…
Ik wens je zoveel liefs keihard toe 😉
Amy from Monsoon
Ik had meteen daarna in de mall in George een afspraak bij de kapper. Eigenlijk had ik daar niet zoveel zin in, maar ik ben toch maar gegaan. En daar werd ik hartelijk en vrolijk ontvangen. Als Amy from Monsoon. Ze vinden mijn naam veel te lastig om te spellen, dus hadden ze er Amy van gemaakt. En zo ben ik al enkele maanden geleden omgedoopt als ‘Amy van Monsoon’. Zoals altijd werd ik daar stevig verwend en dit keer heb ik gewoon maar ja gezegd, tegen die chocolade cake, die me werd aangeboden.
Het spijsverteringskanaal
Voor de break waren onze wekelijkse toetsen gericht op: botten, gewrichten, spieren en het zenuwstelsel. Nu worden we wekelijks getest op de verschillende stelsels in ons lichaam. Deze week was het spijsverteringskanaal aan de beurt. We hebben deze week ons volledig ingezet om dit stelsel goed te begrijpen, zoals je ziet.
Braai bij Jeanette en Robin
BSR LOGO
Ik wil in elke BLOG uitleg geven over BSR of BSR gerelateerde onderwerpen. Als je dit logo ziet, weet je dus dat er meer tekst aankomt.
Dit keer vertel ik over emotionele of mentale stress.
Emotionele of mentale stress
Uit het Basisboek Body Stress Release, van Uit het Basisboek Body Stress Release, van Gail Meggersee.
Emotionele stress kan de vorm hebben van kortdurende, heftige gevoelens als boosheid of een plotselinge shock. Of we ondergaan mentale stress die milder is maar langdurig van aard, zoals voortdurende onzekerheid, depressies, verveling of wrok. De meeste mensen beseffen niet dat onze gedachten een krachtige invloed kunnen hebben op het lichaam. Bij tijd en wijle zijn we ons bewust van onze fysieke reacties op emotionele stress. Als je bijvoorbeeld in de spits zit, valt het je misschien op hoe je je schouders optrekt en je nekspieren aanspant in een verdedigende houding terwijl je het stuur krampachtig vastpakt. Wanneer je geconfronteerd wordt met iemand die de strijd met je wil aangaan, krijg je een wee gevoel in je maag en span je je buikspieren aan. Als je boos bent, kun je merken dat je je kaken op elkaar klemt en je vuisten balt. Het is wetenschappelijk aangetoond dat de verbinding tussen geest en lichaam een fysieke werkelijkheid is; emoties hebben een uitwerking op onze biochemie. Na verloop van tijd zetten emoties zich in de fysieke structuren vast als body stress. Dat is letterlijk vermoeiend. Dit leidt tot een beperkende levensenergie.
Nagelbijten van de spanning
Op zijn vijfenveertigste zat Conrad in een midlifecrisis. Toen zijn bedrijf in financiële moeilijkheden raakte, had hij het gevoel te bezwijken onder zijn vele verantwoordelijkheden. Zijn mentale en emotionele stress gingen gepaard met een pijnlijk stijve nek en regelmatige hoofdpijn. Zijn armen sliepen en ’s nachts had hij kramp in zijn tenen. De diagnose van zijn huisarts luidde: gewoon stress. Bij een motorongeval had Conrad in het verleden drie borstwervels gebroken. In dat gebied werd bodystress losgemaakt, evenals in zijn nek, onderrug en middenrif. Na twee sessies waren zijn lichamelijke klachten afgenomen. Daarbij was veel emotionele stress losgelaten. Het bewijs hiervan werd nogal onverwacht geleverd: hij stopte na veertig jaar met nagelbijten.