Oudtshoorn – Wilderness
Het is dik een uur rijden vanuit Oudtshoorn naar Wilderness. Maar je bent ineens in een hele andere omgeving. De luchtvochtigheid is een stuk groter. Groene hoge heuvels, met allerlei huizen en huisjes die thuishoren in een badplaats. Je waant je soms in de groene heuvels ergens in de mediterranee. Wilderness heeft uitgestrekte stranden. Waar je overigens beter niet kunt gaan zwemmen, omdat de sterke stroming je snel meeneemt naar verder in de Indische oceaan. Er zijn wel enkele baaien waar je kunt gaan zwemmen, maar die liggen weer iets verder weg: Buffelsbaai en Victoria Baai. Het schijnt niet veilig te zijn om op het strand alleen te wandelen of in de schemering of ’s avonds.
Op visite in Zuid-Afrika
Het voelt soms nog vreemd mijn verblijf in Zuid-Afrika. Het zijn allerlei gevoelens door elkaar. Het grote verschil tussen arm en rijk, de blanke bevolking en de gekleurde bevolking is groot. Dat vind ik niet prettig. Ik voel mezelf soms misplaatst schuldig, schaamtevol of iets wat daar op lijkt. We zijn regelmatig alert, omdat het niet overal veilig is in Zuid-Afrika. Maar dat gevoel neemt al langzaam af. Het is best wel relaxt hier. Het links rijden ging ons intussen al prima af. We reden een stuk relaxter dan in het begin. Intussen verblijven we in een geweldig mooi land met vooral vriendelijke mensen en bijzondere dieren. En het eten is er heerlijk. Hans en ik hadden nu , voorlopig, onze laatste week samen. Dat voelde toch ook wel raar aan. Ik had zin om de andere studenten te ontmoeten en te starten met de opleiding, maar hoe is dat eigenlijk om zo lang van huis af te zijn? Wat gaat dat brengen? Ik probeerde bij het moment te leven, maar mijn gevoelens waren een rommeltje.
Wilderness
We verblijven in het zolderappartement op een prachtige locatie: Beside Still Waters. Het heeft een heerlijke tuin en staat in een mooie omgeving. We hadden ook al kennis gemaakt met de 2 honden en Zara was al snel bevriend met ons. Dit moedigden we enthousiast aan en de relatie tussen ons verdiepte zich doordat we koekjes gaven en een bak water.
Toen we aankwamen bij Beside Still Waters, ontmoetten we niet alleen Stephaan en Ronelle, de gastheer en gastvrouw, maar ook Monika was er toevallig. Monika heeft in 2019 de opleiding gedaan en was hier voor vrijwilligerswerk. Op een schooltje gaf ze een aantal kinderen minimaal 3 releases. Al snel zaten Ronelle, Monika en ik in een gesprek met een kop thee op de veranda. En Hans en Stephaan namen het er ook samen van. Er is een relaxte en hartelijke sfeer.
De tweede dag dat we in Wilderness waren, kregen Hans en ik een release van Jeanette Gibbs, zij was ook één van de docenten van de BSR opleiding. Ze is erg subtiel, bijna teder, in haar techniek. Maar het effect was daarom des te groter. Natuurlijk vond haar ‘stokkie’, de weg wel naar ons dieper gelegen spieren. De volgende dagen merkten we goed dat we onder behandeling zijn geweest. Je lichaam zet zich nu eenmaal schrap als je het stevig aanpakt. En dat is veel sneller dan je denkt. Het is juist de bedoeling dat de spierspanning los gaat laten i.p.v dat de spieren zich schrap zetten. Jeanette weet heel goed hoe ze subtiel dat seintje aan de hersenen geeft om los te gaan laten. Wat is dit toch een bijzondere techniek.
Wild Oats Community Farmers market – The Heads
Op zaterdagmorgen zijn we natuurlijk naar de Sedgefield market gegaan. Het was door Nanda, een student uit Nederland die Zuid- Afrikaans is, al duidelijk gemaakt dat dit echt wel een leuke plek is. We waren helaas zo dom om van tevoren goed te ontbijten, dat hadden we beter kunnen laten. Er was zoveel lekkers te krijgen daar. En mensen maakten daar ook dankbaar gebruik van. We kwamen er drie BSR practitioners tegen. Niet alleen Monika, maar ook Mariska en haar man Rolf waren op de markt. Met Monika sprak ik af om haar die week op te zoeken als zij haar releases aan de schoolkinderen gaf.
Na de markt bezochten we The Heads in Knysna. Knysna is een mooi stadje in de Garden route. De Knysna Heads zijn 2 grote rotspartijen aan de kust. Daartussen stroomt het water de lagoon binnen.
Het is voor boten lastig varen in deze smalle opening naar de Indische oceaan. Bij het East Head café hebben we heerlijk geluncht en genoten van het uitzicht.
Knysna Elephant park- Plettenbergbaai – Robberg Nature reserve
In Knysna Elephant park worden weesolifanten opgevangen en later als ze groter zijn, worden ze weer terug gezet in de natuur of soms bij een kudde geplaatst in Addo Elephant park. Wat leuk is aan dit park, is dat je daadwerkelijk dichtbij de olifanten komt. Ze zijn aangeleerd om achter een ijzeren ‘hek’ te gaan staan op het moment dat je ze grote stukken fruit en groente geeft. Zodat ze je in hun enthousiasme niet opzij kunnen duwen. Zorgvuldig en snel pakten ze met hun slurf wat je op je hand aanbiedt. Daarna liepen we met hen mee het veld in. En een gids hield in de gaten of we een stap opzij moesten zetten, om ongelukken te voorkomen. Het was echt een bijzondere ontmoeting. De olifanten bepaalden min of meer wat er aan contact met ons plaats kon vinden en niet andersom.
We vertrokken daarna naar Plettenbergbaai waar kinderen in de hoge golven leerden surfen. Niet veel verder bevond zich het Robberg Nature reserve park. Toen we daar, soms klauterend, het pad volgden, zagen we zeehonden spelen in de branding. Het was echt een prachtig natuurreservaat. Wat natuurlijk ook leuk was, was dat een ‘Dassie’ zich fotogeniek toonde op een rots.
Zuid-Afrikaanse lagere school Hoekwil- Touwsranten ( township)
Deze week zijn Hans en ik nog naar de lagere school geweest waar Monika kinderen releases gaf. Het was heel mooi hoe ze dit oppakte en hoe de lichaampjes onder haar handen ontspanden. Er is veel ellende wat deze kinderen meemaken. Meer dan je zou willen weten of überhaupt weet. Ze ging verder niet met hen in op het ontstaan van de stress, maar deed wat ze kon. De rest van de week genoten we samen nog van Victoria Beach, de Brownhooded King Fischertrail en een fantastische zonsondergang, voordat het zover was. Hans ging weer terug naar Amsterdam en de Nederlandse medestudenten kwamen één voor één het land binnen.
Hello and goodbye
Het was gek om afscheid te nemen. Het afscheid betekende, minimaal acht weken zonder elkaar. Maar het betekende ook, de andere studenten ontmoeten en beginnen aan de opleiding waar ik zo zin in had. Ik had ook geen flauw idee hoe het ging voelen om zo lang zonder elkaar te zijn. Toen we hierover spraken met elkaar maar ook met de medestudenten onder elkaar, was daar wel een soort van herkenning. Hans en ik gaven elkaar nog eens een stevig ‘drukkie’, voordat hij donderdags al vroeg het vliegtuig nam vanaf George naar Kaapstad. Om daar aan het einde van de dag met de nachtvlucht terug te vliegen naar Amsterdam. Wat ons allen opviel was de openheid en hartelijkheid die je voelde bij het ontmoeten van de docenten en de aanwezige practitioners. Dat weekend startte er namelijk een BSR conferentie in George. Die houden ze elk jaar. Maar door de Covid had dit 2 jaar niet plaats kunnen vinden. Er waren de hele week al veel ‘Dutchies’ in de omgeving van Wilderness te vinden.
Op vrijdag zijn we naar de Academy gegaan, waar een open dag werd gehouden. Vanuit de tuin van de akademie zagen we ‘ons huis’ aan de andere kant van het meer. Het is wel een hele mooie omgeving om een opleiding te volgen. We ontmoetten daar en aantal van onze internationale medestudenten, die we eerder via zoom hebben gesproken. Iedereen gaf elkaar direct een ‘drukkie’. Een warme manier van begroeten. We hebben hierna lekker geluncht bij Timberlake village en ’s avonds op het podium van de conferentiezaal stelden we onszelf voor als de studenten van 2022. Maandag startten we echt met de opleiding, maar dit was een leuke manier om alvast sfeer te proeven. En dat beviel ons prima.
BSR LOGO
Ik geef elke week uitleg over BSR of BSR gerelateerde onderwerpen. Met dit logo geef ik aan dat er meer tekst aankomt. Dit keer vertel ik eerst waarom ik de opleiding in Zuid-Afrika volg. Ik krijg daar namelijk regelmatig een vraag over.
Je kunt de opleiding tot BSR practitioner volgen in Zuid-Afrika en in Engeland. Body Stress Release is ontwikkeld in Zuid-Afrika waar de techniek al sinds 1981 wordt toegepast. Het echtpaar Ewald en Gail Meggersee stond aan de basis van deze techniek.
bron: https://www.bodystressrelease.nl/bsr-consult/
Opleiding tot chiropractor
Ewald Meggersee kreeg op 5-jarige leeftijd een ernstig ongeluk: hij viel uit een boom. Na enige dagen ontwaakte hij uit een coma, maar ontwikkelde in de loop der jaren allerlei kwalen. Er was niets aantoonbaar beschadigd en geen arts kon hem helpen. Ewald studeerde ondanks alles af als chemisch ingenieur en trouwde met Gail, een lerares Frans. Behandelingen door een chiropractor leken hem enige tijd verlichting te bieden. Toch verslechterde Ewalds gezondheidstoestand zodanig dat hij vreesde in een rolstoel terecht te komen. Ewald en Gail besloten in hun zoektocht naar een holistische benadering in Amerika de universitaire opleiding tot chiropractor te volgen.
Biofeedback mechanisme
Daar kwamen ze in contact met Dr. Van Rumpt en zijn volledig nieuwe benadering van de chiropractie. Hij leerde hen te ‘luisteren’ naar het lichaam en het te gebruiken als een bio-feedbackmechanisme. Ewald en Gail mochten met zijn inzichten aan de slag. Ze ontdekten en bestudeerden de perfect georganiseerde manier waarop het lichaam overbelasting opslaat in de dieperliggende spierlagen.
Zachte techniek
Zo ontwikkelden zij een zachte techniek die het lichaam helpt opgeslagen spierspanning los te laten en te herstellen. In 1981 doopten ze deze techniek tot Body Stress Release. Ewald en Gail behandelden vele duizenden mensen met vaak opzienbarende resultaten. In 1987 waren ze eraan toe om ook anderen op te leiden tot BSR-practitioner.
Mijn keuze
Zo ontstond de Body Stress Release Academy. Tegenwoordig zijn er 2 opleidingslocaties: • Rondevlei, Zuid-Afrika • Dorset, Engeland. Het maakte mij eigenlijk niet zoveel uit waar ik de opleiding zou gaan volgen. Het allerbelangrijkste voor mij is, dat ik zo snel als dat mogelijk is met deze techniek ook anderen kan helpen. Nu het Zuid-Afrika is geworden vind ik het wel een extra bonus, dat ik in zo’n prachtig land meer dan 5 maanden mag verblijven.